Jeśli już do tego dojdzie, to przeproś i przygotuj naprawdę wiarygodną wymówkę. Osoba, z która jesteś umówiony, może odebrać twoje spóźnienie nie tylko jako objaw braku szacunku, ale nawet wskazówkę, że nie podchodzisz do kwestii punktualności zbyt poważnie, co raczej większości pracodawców nie zachwyci.

Prawie zawsze podczas rozmowy trzeba się wykazać przynajmniej podstawową wiedzą o przyszłym pracodawcy. Warto wiec zebrać jak najwięcej informacji (strona internetowa – zakładka „o nas”, Facebook, media, znajomi). Wypadałoby też coś wiedzieć o tym, kto stoi na czele firmy i jacy są jej głowni konkurenci.

Być może masz prawdziwy powód do złej opinii, ale staraj się (nie kłamiąc) formułować swoje wypowiedzi w sposób bardzo wyważony. Pamiętaj, że to, co i w jaki sposób mówisz o innych, bardzo wiele mówi o tobie. Nie wspominając już o tym, że zwłaszcza w mniejszych miejscowościach, twojego rozmówcę mogą łączyć różne relacje z osobą, na temat której wyrażasz opinie.

Zadawanie pytań rozmówcy o firmę i przyszłą pracę jest bardzo wskazane, bo świadczy o twoim zainteresowaniu. Jednak z pytaniami o pieniądze najlepiej poczekać do momentu, kiedy twój rozmówca podejmie ten temat, co następuje prawie zawsze. Gdyby jednak tak się nie stało, to podejmij ten temat, kiedy już w rozmowie zostaną wyjaśnione inne kwestie (np. warunki pracy, zakres obowiązków, itp.).

W tym punkcie najmniej chodzi o strój, choć oczywiście warto się ubrać schludnie, bo ponoć dobre pierwsze wrażenie można zrobić tylko raz. Zakładamy też, że nie przyjdzie ci do głowy ziewać czy żuć gumy w czasie rozmowy. Przede wszystkim jednak nie należy pozwalać sobie na nadmierną szczerość („potrzebuję kasy bo komornik mnie ściga”), zbyt swobodny język (np. „tykanie” rozmówcy, powtarzanie „kurna”, „zajebiście” itp., nie mówiąc już o przeklinaniu), czy spoufalanie się z rozmówcą („fajny ma pan zegarek, ile kosztował?”).

(oprac. na podstawie opinii doświadczonych rekruterów)

Idąc na rozmowę w sprawie pracy trzeba być przygotowanym na wiele różnych pytań osoby rekrutującej. Są jednak pytania, które nie powinny paść i na które kandydat nie ma obowiązku odpowiadać (choć, z różnych powodów, mogą być ważne dla pracodawcy). Jeśli już jednak padną, to oczywiście niekoniecznie trzeba od razu wszczynać awanturę, ale raczej taktownie należy zwrócić uwagę, że pytanie jest niestosowne i nie chcemy na nie odpowiadać. Opcją wartą rozważenia jest też odpowiedź ogólna lub wymijająca. Gdyby mimo to rekruter nalegał, kandydatowi powinna zapalić się czerwona lampka, że w tej firmie już na wstępie jego prawa są naruszane. Oczywiście kandydat może odpowiedzieć na „prywatne” pytania, ale wyłącznie dobrowolnie. Może też z własnej inicjatywy podzielić się z przyszłym pracodawcą wrażliwymi informacjami, jeśli z jakiegoś powodu uzna to za potrzebne.

Warto zaznaczyć, że zgodnie z przepisami kodeksu pracy takie dane jak płeć, wiek, niepełnosprawność, przekonania polityczne, wyznanie, orientacja seksualna czy przynależność związkowa nie mogą mieć żadnego znaczenia w procesie rekrutacyjnym. W skrajnym wypadku, jeśli kandydat jest przekonany, że nie dostał pracy w związku z okolicznościami dotyczącymi jego życia prywatnego, może wystąpić przeciwko niedoszłemu pracodawcy na drogę prawną. Wprawdzie nie może żądać zawarcia z nim umowy o pracę, ale może dochodzić odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę.

Podczas rozmowy o pracę rekruter nie może pytać o:

• stan cywilny kandydata,
• plany dotyczące macierzyństwa,
• preferencje seksualne,
• światopogląd i wyznanie,
• poglądy polityczne,
• członków rodziny kandydata,
• stan majątkowy,
• stan zdrowia,
• pochodzenie etniczne,
• przynależność do związków zawodowych.